Mr.

MR. 5 2022 / 65 Boeken die mooi geschreven zijn én een meeslepend verhaal vertellen zijn favoriet bij Steven Cras. Al liggen er ook wel andere boeken op het nachtkastje van de Europeesrechtelijk jurist, die behalve in bed vooral in de trein tussen Amsterdam en Brussel tijd vindt om te lezen. Het derde boek bevat geen meeslepend verhaal, maar toch las ik het met veel plezier. In De filosofie van de heuvel beschrijft Ilja Leonard Pfeijffer zijn fietstocht van Leiden (via de Rhône) naar Rome. Samen met zijn Russische vriendin fietst hij de afstand van ruim 2500 km in 41 dagen (35 fietsdagen). Dat is best knap, gezien hun brakke fietsen en het feit dat ze elke dag flink innemen. Het boek was voor mij een feest van herkenning, omdat ik tien jaar geleden van Amsterdam (via de Rijn) naar Rome ben gefietst (26 tourfietsdagen). Pfeijffer raakt begrijpelijk gefrustreerd als zijn fietspad over een heuvel door een dicht bos leidt. Door de hoogtemeters moet hij zich flink inspannen, terwijl hem boven op de heuvel de beloning van een mooi, ver uitzicht wordt onthouden: “De functie van een heuvel in een bos is totaal onduidelijk.” Overigens, voor wie tijd heeft is zo’n fietstocht naar Rome – of naar een andere mooie plaats in Italië, Orvieto bijvoorbeeld – een absolute aanrader. U komt gegarandeerd terug vol (meeslepende) verhalen. • We need stories, schreef rechtsgeleerde Jan Leijten in 1991 (janleijten.nl). Ik dacht hieraan toen ik voor dit artikeltje reflecteerde op de vraag welk genre boeken doorgaans op mijn nachtkastje ligt. Antwoord: dat zijn boeken met een mooi geschreven, meeslepend verhaal. Eén daarvan is De wereld van gisteren, van Stefan Zweig. Ik las dit boek – in het Duits – in 1995, tijdens een taalcursus in Freiburg. Na afloop schreef ik voorin: ‘Misschien het beste boek ooit gelezen’. Ik was indertijd 28 jaar; inmiddels ben ik twee keer zo oud, maar toen ik het boek onlangs herlas, in Nederlandse vertaling, werd mijn mening van destijds bevestigd. De wereld van gisteren is de autobiografie van Stefan Zweig (1881-1942), een Oostenrijkse schrijver van joodse afkomst. Zijn rijkgeschakeerde levensverhaal biedt een fascinerende blik op de verwikkelingen in Europa rond de vorige eeuwwisseling en in het interbellum. Boeiend vertelt Zweig over interessante vrienden en kennissen (onder andere Rilke, Hofmannsthal, Strauss). Het verhaal werkt toe naar de zelfmoord van de schrijver, in Brazilië in 1942, als hij inziet dat zijn wereld van gisteren verloren is gegaan. Een ander boek dat mij helemaal heeft gegrepen is De stamhouder, van Alexander Münninghoff. Ik ontdekte het vier jaar geleden, toen ik met mijn vriendin, nu lieve echtgenote, ging samenwonen. De Stamhouder is een familiekroniek van drie generaties: Alexander Münninghoff, zijn vader Frans en zijn opa, steevast Oude Heer genoemd. De Oude Heer, die in de jaren dertig fortuin maakt in Letland, is een ouderwetse pater familias die met strakke hand de familie bestiert. Met name Frans lijdt eronder. Het verhaal gaat over ‘goed’ en ‘fout’ in de oorlog, en zit vol met bizarre gebeurtenissen: ‘se non è vero, è ben trovato’. lezen HET NACHTKASTJE VAN Steven Cras STEVEN CRAS werkt bij het Secretariaat-Generaal van de Raad van de Europese Unie in Brussel, op het gebied van strafrecht. door Steven Cras

RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=