Mr.

MR. 6 2024 / 23 interview “IK HEB NIET DE PRETENTIE EEN WONDERDOKTER TE ZIJN, MAAR IK KAN GOED LUISTEREN” WIE IS JAN SJÖCRONA? Jan Sjöcrona (Stockholm, 1956) studeerde van 1975 tot 1980 rechten aan de Universiteit Leiden. Hij was daar wetenschappelijk medewerker strafrecht van 1980 tot 1985 en werd in 1985 advocaat bij Barents Gasille & Mout. In 1992 was hij medeoprichter van Sjöcrona Van Stigt De Roos & Pen. Hij trad in 2014 uit de maatschap en liet zich in 2015 schrappen van het tableau. Sjöcrona promoveerde in 1990, was van 1993 tot 1996 hoogleraar Internationaal strafrecht aan de Universiteit van Tilburg en richtte samen met Theo de Roos, Mischa Wladimiroff en Hans Hertoghs de Nederlandse Vereniging van Strafrecht Advocaten (NVSA) op. Sinds 2015 is Sjöcrona zelfstandig coach. Hij richt zich vooral op de begeleiding van ervaren advocaten in de top van hun professie. In 2024 werd hij ‘Certified Master of Hypnosis’ (“coaching en hypnotherapie vullen elkaar soms mooi aan”). Sjöcrona is sinds 1988 verbonden aan de Beroepsopleiding Advocatuur en is extern coach bij SSR, het opleidingsinstituut van de Rechtspraak en het Openbaar Ministerie. niet in de advocaat zelf zat, maar dat dit mechanisme door de ouders aan hem was overgedragen. Het is heel begrijpelijk dat ouders zo reageerden, maar dat was hún leven, hún ervaring, niet die van mijn cliënt. De advocaat leerde dat hij een knip kon maken tussen de ervaringen van zijn ouders en wat hij zelf heeft meegemaakt. Dat inzicht maakte het besef los dat hij de onzekerheid kon loslaten. Hij werd medewerker.” Staan mensen open voor een gesprek over hun verleden? “Zeker; sommigen nadat ze over de eerste schok heen zijn. Want als je er niet over praat, los je de kwestie niet op, en ga je voort op dezelfde weg. En daarvoor ga je dus niet naar een coach. Het is verstandig om in jezelf te duiken: wie ben ik, wat drijft mij nou werkelijk? Het is mijn missie om het taboe in de advocatuur te doorbreken dat het not done is te praten over jezelf, wie je bent, wat je voelt en hoe je je leven wilt inrichten. Daarover praten is geen zwaktebod. Het getuigt van kracht, van zelfwaarde. En weet je wat? Als kantoorgenoten van elkaar weten welk vlees ze echt in de kuip hebben, dan kunnen ze elkaar helpen om optimaal te presteren. Dat is goed voor de klant. En dus goed voor kantoor.” LASTIGE VRAGEN Om de introspectie te stimuleren stelt Sjöcrona lastige vragen: wat levert het op als je zo doorgaat, en wat zijn de schaduwkanten? “Ik heb niet de pretentie dat ik de wonderdokter ben, wel dat ik goed kan luisteren. Ik ga de diepte in en confronteer mensen met de nare gevolgen van doorgaan op dezelfde weg, van vasthouden aan een drogreden als ‘zo heb ik het altijd al gedaan’. Dat kan confronterend zijn, en daar moet je niet voor willen weglopen. Ik help ze om zichzelf nog beter te leren kennen. Ze worden in verwarring gebracht door mijn lastige vragen. Die verwarring leidt tot nieuwe inzichten.” Er zijn voor Sjöcrona twee manieren waarop een mens kan veranderen, en die houden verband met de definitie van geluk die hij hanteert. “Je bent gelukkig als de omstandigheden matchen met wie je deep down bent, je blueprint. Als je je niet gelukkig voelt, dan heb je de keuze om óf verandering aan te brengen in je omstandigheden, óf in de manier waarop je die al dan niet waardeert en over jezelf denkt.” Die waardering hangt af van je diepste behoeften, zegt hij. “Wat drijft je echt in je leven? Waarom doe je wat je doet? Dat is voor iedereen anders. Sommige mensen gaan voor zekerheid en voorspelbaarheid. Toen ik advocaat was, had ik de behoefte om waardering te krijgen voor mijn juridische werk. Ik stond in de kranten als ‘topadvocaat’. Geweldig! Gratis publiciteit. En dat terwijl ik eigenlijk heel onzeker was of wat ik deed wel goed genoeg was. Zo ging ik steeds harder werken om mezelf te overtuigen. Ik had lange tijd veel behoefte aan zekerheid door erkenning. Dat kwam voort uit mijn blueprint.” ZWEEDSE KRANTEN Op Sjöcrona’s eigen blueprint staat nadrukkelijk de vingerafdruk van zijn vader. “Hij dronk te veel en rookte als een schoorsteen. Daar was ik destijds niet blij mee. Zelf heb ik heb nooit te veel gedronken. En nooit gerookt.” Hij kreeg van zijn inmiddels overleden vader niet de aandacht die hij graag had willen hebben. “Mijn vader verschool zich achter zijn Zweedse kranten en luisterde naar Mozart. Verstopte zich veel, was er niet echt voor mij. Ik heb hem nooit goed leren kennen en dat vind ik heel verdrietig.” Achteraf is Sjöcrona, dankzij gesprekken met zijn eigen coaches, dankbaar voor de dingen die hij destijds verfoeide. “Mijn vader was journalist, een begenadigd schrijver. In Zweden zat hij in de raad van bestuur van een grote regionale krant. In de Tweede Wereldoorlog was hij persofficier van de Zweedse marine, en schreef militair-politieke beschouwingen over

RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=