Mr.

MR. 1 2025 / 49 advocatuur “OOK JONGEREN STOPPEN; IN DEN HAAG ZOUDEN DE ALARMBELLEN MOETEN AFGAAN” je zonder die mensen een duurzaam kantoormodel realiseren? Zorg op korte termijn voor een deltaplan om voldoende sociaal advocaten aan te trekken.” KRENTENWERK Kunnen sociaal advocaten nog ergens kosten besparen of efficiënter werken? Niet op mijn kantoor, zegt Pronk, alles is al geprobeerd of uitgevoerd. De bibliotheek delen met andere kantoren? Bezuinigen op de literatuur? Is weer slecht voor de vakbekwaamheid. “Maar dat alles is krentenwerk. De grootste kostenpost in de advocatuur zijn salarissen, dan komt een hele tijd niks en dan heb je onroerend goed. Vroeger zaten we in een villa, nu in een bedrijfsverzamelgebouw. De huurprijs is gehalveerd, maar we hebben tien procent over van de vierkante meters die we eerst hadden.” Bij Pronks kantoor werken drie advocaten, waarvan één zelfstandige, en 1,4 fte voor twee secretaresses. “We werken al veel met modellen voor brieven en andere stukken, daar is de rek uit. De tent staat als het ware in de fik, en innoveren kun je pas als je eerst de brand blust en de boel gaat opbouwen. Bovendien: innoveren kost ook geld en dat is er niet.” Meer sparren met Zuidas-kantoren, wat de staatssecretaris ook suggereerde? Feiner: “Die hebben geen bal verstand van de sociale advocatuur. Samenwerken met grote kantoren en stagiaires uitwisselen is prima, maar dat is niet de innovatie die we nodig hebben. Studenten willen waarschijnlijk verder in de commerciële advocatuur. Bij een congres in Tilburg werd geapplaudisseerd voor een commercieel advocaat die was overgestapt naar de sociale advocatuur. Ik ervaar dat als dedain.” MEER BETALENDE KLUSSEN Een universitaire opleiding voor de sociale advocatuur – zoals in Tilburg, Pronk vindt het prima. “Maar wordt daar het hele verhaal verteld? Het realistische beeld is: je hebt een gigantische verantwoordelijkheid, veel stress, het is slecht voor je gezondheid en je verdient nauwelijks. We zien niet alleen een uitstroom van oudere sociaal advocaten, maar zelfs van de jongeren. In Den Haag zouden de alarmbellen moeten afgaan. Maar daar denken ze: ook uit een uitgeknepen citroen kunnen we nog een paar druppels persen.” Struycken suggereerde ook dat sociaal advocaten meer betalende klussen moeten aannemen. Pronk: “Dat gebeurt al veel, want als je het puur van toevoegingen moet hebben, dan crepeer je helemaal. Maar wie eenmaal begint aan betalende zaken, zal dat doorzetten: het kost minder tijd, verdient veel beter en je hebt veel minder administratieve rompslomp richting de Raad voor Rechtsbijstand. Waarom zou je dan nog toevoegingen doen? Die gedachte – doe er maar betalende zaken bij – heeft de leegloop uit de sociale advocatuur alleen maar versneld.” Ondertussen doet Struycken niks aan de echte problemen van de sociale advocatuur, zegt Pronk: alles rond de toevoegingen, wat al ‘waanzinnig complex’ is, wordt steeds ingewikkelder. “Vergeet niet wie onze cliënten zijn, vaak mensen met een psychiatrische en een verslavingsproblematiek. Er moet geld bij, anders gaan nog meer collega’s ermee stoppen. Dan blijven heel veel mensen verstoken van rechtshulp. Dát is het echte probleem.” Zij vergelijkt haar werk met dat van een rechter. “Die zit binnen enkele jaren op 8.000 euro per maand, terwijl sociaal advocaten een grotere verantwoordelijkheid hebben. Als wij een fout maken, dan worden we er echt op aangesproken. Doet een rechter dat, dan ga je gewoon in hoger beroep. Wij hebben ondernemersrisico en personeelsverantwoordelijkheid. Dat hebben rechters niet. Ik hoef geen topsalaris, maar wil wel normaal kunnen leven zonder financiële zorgen. En die heb ik nu wel.” IEDERE SCHEET DECLAREREN Zorgen had Advocatenkantoor Nieuwe Ebbingestraat enkele jaren geleden ook, maar die zijn wat sociaal advocaat Han Brands betreft wel over. Zijn kantoor, waar hij sinds 2002 werkt, werd in 1977 opgericht als ‘advokatenkollektief’. Dat bestaat nog steeds, al bijna vijftig jaar in hetzelfde monumentale pand in de Groningse binnenstad. In die zin lijkt dit het duurzame kantoor dat Struycken voor ogen heeft: meerdere sociaal advocaten onder één dak, zodat de kosten (huur, secretariaat, boekhouding, abonnementen) door meerdere fee earners worden gedeeld. Brands: “Onze huur is relatief laag, dat is ons voordeel. Als wij eruit gaan, kan de verhuurder makkelijk het dubbele krijgen. Voor de kwaliteit is het belangrijk dat we onder één dak zitten. Zo kunnen we de kosten binnen de perken houden Reinier Feiner (FeinerIwema Advocaten/VSAN) Caroline Pronk (Pronk advocaten)

RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=