MR. 1 2025 / 65 Rechter Herman van Harten houdt veel van lezen, al ondervindt ook bij hem het geschreven woord tegenwoordig concurrentie van podcasts en series van de streamingdiensten. Desondanks blijft zijn nachtkastje bezaaid met zeer uiteenlopende boeken. vind ik verrassend louterend en eerlijk. Aan de hand van openhartige gesprekken geeft Moggré een boeiende inkijk in erg persoonlijke levenservaringen. Ze illustreert dat mentale uitdagingen bij het leven kunnen horen en dat ermee valt te leven en werken. Als ik het goed heb gezien, wordt geen enkele jurist geïnterviewd. Open spreken over mentale kwetsbaarheid is in de juristerij nog geen vanzelfsprekende zaak. Hoe zou een juristeneditie eruit zien? Durven we ons in het rechtsbedrijf daarin voldoende kwetsbaar op te stellen? Oud-Dichter des Vaderlands Tsead Bruinja laat in zijn beeldende bundel Wat deed ik daar poezië rechtstreeks uit het dagelijkse leven spreken. Woordvondsten, humor, schoonheid en techniek wisselen elkaar af: achterlijk gedicht / met je onnavolgbare katoenen gekef / ik geef je een spuitje tegen de interpretatie. De bundel heeft een soort bewuste, markante rommeligheid, die ik herken uit sommige rechtszaken. Ten slotte ben ik diep onder de indruk van het schrijftalent van Safae el Khannoussi die, notabene naast het schrijven van een proefschrift over gevangenissen in de Maghreb, met haar wervelende debuutroman Oroppa blikvelden verruimt. Ze laat delen van Europa zien die te gemakkelijk in de letteren worden ontweken. Een ode aan de complexiteit van het leven en de wereld. Wat je met taal aanmoet: toe, lees me maar. • 0p en rondom mijn best karakteristieke nachtkastje (zie foto), een object waar ik dagelijks blij van word, cirkelen veel boeken. Er is in de regel een hoge omloopsnelheid. Sommige boeken liggen weken te betijen. Anderen passeren vluchtig. Af en toe loopt de voorraad de spuigaten uit. Dan is wellicht drastische inperking nodig, maar de grenzen gaan nooit dicht. Niet alles wordt uitgelezen; van het meeste wordt in elk geval waarderend kennisgenomen. Het gelezen woord staat, ook bij mij, tegenwoordig in concurrentie met het gesproken woord uit podcasts en de verbeelding van verhalen uit series van de streamingdiensten. Nochtans geeft het gelezen woord zich, gelukkig, nog niet zomaar gewonnen. Boeken bij elkaar behouden iets magisch. Ik vind het heerlijk om in een goede bibliotheek of boekhandel te dwalen, te ontdekken, domweg te verkeren. Mijn vader schreef er eens voor de entree van een bibliotheekgebouw het volgende treffende gedichtje over: Boeken met dunne en dikke ruggen vrolijke, vreemde, snelle en stugge, ze staan hier heel dicht bij elkaar en fluisteren toe lees me maar. Het was moeilijk om de gevraagde selectie van drie te maken. Vier van de drie fluisterden – dat kan nu eenmaal in boeken – het hardst: toe lees me maar. Een boek dat zich al langere tijd als verstekeling naast mijn bed bevindt is The Creative Act van Rick Rubin. Een fascinerende zoektocht over het creatieve proces en wat daarbij komt kijken. Het boek zit bomvol aforismen, die je kunt blijven herlezen: “Living in discovery is at all times preferable to living through assumptions.” Het boek Altijd blijven scheren. Openhartige gesprekken met succesvolle mannen over mentale tegenwind van Roos Moggré lezen HET NACHTKASTJE VAN Herman van Harten HERMAN VAN HARTEN is senior raadsheer en teamvoorzitter in het gerechtshof Den Haag.
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=